Vandaag stond de Rur op het programma. Een pittige tocht, maakte Ed ons al voor vertrek duidelijk, ook voor de ervaren vaarders zal dit een uitdaging worden. Een groep van 7 vaarders en 2 ondersteunenden langs de kant vertrokken tegen 8:15 richting de rivier van Monschau. Na een lange weg kwamen we aan, we kleedden ons om en de auto’s werden omgereden. Een deel van de vaarders liep zichzelf warm en nadat we de eerste passage hadden gezien,(een typische 3 passage zoals Ed zei) knepen sommige hem wel een beetje. Hij was technisch vrij pittig. Toen we terugkwamen en we de boten ook klaar hadden gelegd waren we klaar om te varen. Ed kwam met Jan terug en we stapten in en we waren op onze weg naar Monschau. Nadat Ed ons had ingelicht en we ons hadden ingevaren gingen we. Toen kwam de passage die we hadden gezien, Ed als eerst. Wiebe als 2de. Toen kwam ik (Kees,) geen weg meer terug. Rechts aanhouden zei Ed, ik ging naar beneden en kwam veilig, droog en wel in het keerwater te liggen. Iedereen kwam daarna ook veilig en droog naar beneden en we vervolgden onze weg, we kwamen erachter dat deze passage niet de enigste was. We voeren vloeiend door de smeltwateren uit de Eiffel, met Monique en Jan aan onze zijde. Een roetsjbaan die wel aanwezig was sloegen we over en we droegen onze boten over naar de andere kant, Jasper haakte hier af en liep richting de auto. Nadat we waren ingestapt en we nog geen 300 meter verder waren, kwam Kees op een(in mijn opinie) onzichtbare steen vast te zitten: “pinned.” Jens zag de humor er wel van in en kwam mij lachend te hulp, ik wees hem erop dat ik het niet zo grappig vond en Jens hield met moeite zijn lach in. Stukje voor stukje zakte ik weg en water sijpelde door mijn spatzeil naar binnen. Toen ik los kwam en aan Jens’ punt hangend de overkant had bereikt kapte ik mijn zuid-Duitse avontuur ook af, ik legde mijn boot vast bij een boom en ging hardlopend richting de auto. (wat er in deze tijd is gebeurd, is ook voor mij een mysterie. Ik heb dit stuk niet gevaren.) Ik liep langs de oevers in de stad en ik werd door een aardige mevrouw gewezen richting de kanoërs, waarna ze mij finaal de verkeerde kant op stuurde, gelukkig zag ik Rigo’s oranje boot net op tijd voordat ze een spectaculair verval gingen bevaren. Nadat ik dit had gezien kreeg ik een beetje spijt dat ik was uitgestapt. Maar goed, niks aan te doen. Daarna kwam een ander verval die ik ook nog even bekeek en ik kleedde me tegelijk met de anderen om. Nadat we een tijdje stonden te wachten begon het toch verdacht lang te duren. Ed belde op en het bleek dat zijn auto vast zat, wij waren onderweg om hem te hulp te schieten en we kwamen ze onderweg tegen. Hermen had de auto eruit getrokken. We dronken nog even wat in een gezellig dingetje in Monschau en na de groepsfoto vertrokken we naar de nieuwe loods in Ulft.
Geschreven door Kees